Janusz Olejniczak

Janusz Olejniczak – jeden z najwybitniejszych polskich pianistów w historii. Ceniony pedagog, członek jury Konkursu Chopinowskiego, a sporadycznie nawet aktor. Gry na fortepianie uczył się od wielkich mistrzów, m.in. Zbigniewa Drzewieckiego, Witolda Małcużyńskiego i Barbary Hesse-Bukowskiej. Sławę przyniósł mu VIII Konkurs Chopinowski (1970), którego laureatem został w wieku zaledwie 18 lat. Od tamtej pory koncertuje na całym świecie. Występował, i to wielokrotnie, na najbardziej prestiżowych scenach świata, m.in. w słynnej Filharmonii Berlińskiej, Tonhalle w Düsseldorfie, Salle Pleyel w Paryżu, Concertgebouw w Amsterdamie, Teatro Colón w Buenos Aires, Suntory Hall w Tokio czy Lincoln Center w Nowym Jorku. Choć zwykle kojarzony jest ze znakomitymi i pełnymi nadzwyczajnej wrażliwości interpretacjami utworów Chopina, Olejniczak jest pianistą niezwykle wszechstronnym, sięgającym zarówno po dzieła klasyczne, jak i współczesne. Dla wytwórni Polskie Nagrania, Wifon, Selene, Tonpress, Camerata, Pony Canyon, Opus 111, CD Accord, Sony Classical, BeArTon nagrał zarówno dzieła Jeana-Philippe’a Rameau (francuskiego kompozytora z epoki baroku), jak i Wolfganga Amadeusa Mozarta, Ferenca Liszta, Fryderyka Chopina, Franza Schuberta, Sergiusza Prokofiewa, Wojciecha Kilara, Henryka Mikołaja Góreckiego. W 1997 roku prawykonał Valse Boston na fortepian i orkiestrę Giji Kanczelego. Znany jest również jako wirtuoz instrumentów z epoki (Érard i Pleyel), co zaowocowało stałą współpracą z Orkiestrą XVIII Wieku Fransa Brüggena. Występuje też jako kameralista ze skrzypkami, wiolonczelistami i śpiewakami.

Jest chyba jedynym pianistą z aktorską żyłką. W filmie Andrzeja Żuławskiego La note bleue zagrał rolę Fryderyka Chopina. Wcielił się także w postać Jana Ignacego Paderewskiego w filmie Łukasza Barczyka. Jest znany jako wykonawca ścieżki dźwiękowej do takich hitów wielkiego ekranu jak: Chopin. Pragnienie miłości czy Pianista Romana Polańskiego. Przez wiele lat uczył młodych pianistów na Akademii Muzycznej w Krakowie.